පොඩි එකී....

අහස තරම් ආදරේ කලත්

ජීවිතය මෙන් රැක බලා ගත්තත්

කෙසේ නම් නුඹ හුරතල් කරන්නද?

කෙසේ නම් නුඹ සිඹ සනසන්නද?

මහා සමාජයක් අප දෙස

බලන්නේ පහන් සිතුවිල්ලෙන් නොව

ඒත් මගේ දුවේ නුඹ

තාමත් පොඩි එකී මට....

අසරණ මගේ සිත...

ලබාගන්නට මගේ සිත

දැවටුනත් ලඟ අවට

තෙපලුවත් බොලද වදන්

ගෙනාවත් දුක් පොදි වැලක්

කෙසේනම් බෙදන්නද මගේ සිත

නොරිදෙන්න බඹරුන්ට

අසරණයි මම යලි යලිත්

දිවි කතරේ හැමදාමත්

මේ සබරය ........

මේ සබරය මා ඔබ මුන ගැසුන සබරයයි

මේ සබරය මා ඔබ වෙන් කෙරුණු සබරයයි...//

ගොඩ නොගලන සබරේ මුහුද තවම තියෙනවා
තනි ගස් පෙළ අප නැතුවත් තව දළුළනවා
ඒ කාලේ දැමු හිල්මන් යලි සිහිවෙනවා

ගත් ආතල් මදි කියලා දුකත් හිතෙනවා

මේ සබරය මා ඔබ මුන ගැසුන සබරයයි

මේ සබරය මා ඔබ වෙන් කෙරුණු සබරයයි...//

ඔබ අත ගෙන ගිය සයිබෙ මැවිලා පේනවා

මැට්ට වටේ පැකල්ටි ටික තවම හැදෙනවා

අයිස් වලේ දැකපු වීදි යලි සිහිවෙනවා

මේ සබරය දාලා යන්න බැහැයි හිතෙනවා

මේ සබරය මා ඔබ මුන ගැසුන සබරයයි

මේ සබරය මා ඔබ වෙන් කෙරුණු සබරයයි...//

                   ( සබරේ අපි)

ඉතිං අවසරයි සමුගන්ට නුඹෙන් මට........

ඇගේ නෙතු බර වී

සිහිනයත් බොඳ වී

මුනිවත රකින විට

පැය කීපයක නිමේෂය

දැනුනී ආත්මීය දඩුවමක්

ගැහැනියකගේ දුක් අඬහැරය

ඇතිකලා හඳවතේ මළ ගම

   තෝරන්න ජීවිතය

   තෝරන්න ආදරය

   තෝරන්න ඇල්කොහොල්

තීරනය නොම දෙන්න දුක් තවත්

ඉතිං අවසරයි

සමුගන්ට නුඹෙන් මට

ඇල්කොහොල්

හැරි බැලීම........

ගත්තෙමි තීරණය
හැර යන්න ජීවිතය
හැර යන්න ආදරය
සැබවින්ම වැළපුනා ඇය
සිහිසුන්ව නෙතු බරව
ආඩම්භරයි මට
නැති වුනත් මනුබවය
මොර දී පැවසුවා ඇය
එන බවට සුර ලොවට
දින 7ක් ගෙවු විගස
අමතකයි සිදු වු දෙයම.........